L'ora

                        A las cinc oras pican las sèt !

                    Cal passar a l’ora d’estiu

                    Quand la prima es pas arribada.

                    E d’aquela desborronada,

                    Ne’n patissèm dempuèi bèl brieu.

                    Lo govèrn es pus fòrt que Dieu ;

                    Pòt decidir per la clocada

                    Qu’a pas qu’un cervèl d’arencada

                    E se negariá dins un riu.

                    Endacòm mai las dictaturas,

                    Aicí nadam en libertat.

                    Tan mièlhs se son pas entendudas

                    Las voses d’un pòble embufat.

                    Mas benlèu que de la colèra

                    Picarà l’ora un jorn sus tèrra !

                     Cristian Dur, Gange, lo 30 de març de 2008