L'ora

                        A las cinc oras pican las sèt !

                    Cal passar a l’ora d’estiu

                    Quand la prima es pas arribada.

                    E d’aquela desborronada,

                    Ne’n patissèm dempuèi bèl brieu.

                    Lo govèrn es pus fòrt que Dieu ;

                    Pòt decidir per la clocada

                    Qu’a pas qu’un cervèl d’arencada

                    E se negariá dins un riu.

                    Endacòm mai las dictaturas,

                    Aicí nadam en libertat.

                    Tan mièlhs se son pas entendudas

                    Las voses d’un pòble embufat.

                    Mas benlèu que de la colèra

                    Picarà l’ora un jorn sus tèrra !

                     Cristian Dur, Gange, lo 30 de març de 2008

LODÈVA, LODÈVA !!!

Lo pissador de Nòstre-Sénher se va desbondar aquel dimècres 28 de març sus Ginhac e sa calandreta e vos convidam doncas a venir nadar amb nautres dins 

​l'

òli dau saupre Lodevés...

LODÈVA, LODÈVA !!! bramava lo paure Sant Frocand a sa vila dins un espectacle vièlh, òc-ben mas...

LODÈVA  ciutat occitana!

e las Frocandonas, los Frocandons, seguiràn la tombada per nos venir presentar e dire l'occitanitat de SA vila,

a travèrs un obratge polit e collectiu.

 

Dimècres 28 de març a partir de 19h a la Calandreta la Garriga de Ginhac camin de Carabòtas.

recebrem Eliana Gauzit la menaira d'aquela còla de tria, Cristian Dur, Alina Combes, Marisa Leduc.. 

La pichòta ciutat de Lodèva, dins Erau, s'estaloira al pè del Larzac, entre doas ribièras lindas, Lèrga e Solondra, dins un circ supèrb de còlas e de bauces. Coneguèt de sègles flòris, quand foguèt sèti d'un avescat, que ne testimònia encara sa bèla catedrala gotica Sant Fulcran (o Frocand). L'industria de la lana e del cuèr assegurèt longtemps sa prosperitat, davant que la barradura de las usinas, al sègle XX, la faga cabussar dins lo caumatge e dins una crisi sociala ont arpateja encara. Mas aquò's pas d'istòria ni d'economia que se propausa de parlar lo libre collectiu Lodèva, ciutat occitana, qu'Eliana Gauzit, lodevesa d'origina, n'aguèt l'iniciativa e que ne recampèt las 31 contribucions : es de l'occitanitat de la vila, de son immemoriala cultura occitana.

L'idèa li'n venguèt pendent un edicion del festenal de poesia les Voix de la Méditerranée, que se debanèt dins la vila pendent 17 ans, fins en 2014. Foguèt un bèl festenal, ne pòdi testimoniar, que ne regretam totes l'avaliment, mas que los poètas occitans n'èran a la debuta gaireben fòrabandits, quand èran pas recantonats dins de rèirecorts escartadas, alara qu'èran convidats lors collègas de totas las ribas de la Mar Nòstra. Nos planhissiam pas de los poder ausir, de segur, mas d'èstre pas convidats a la fèsta. A dich de repotegar, los poètas occitans finiguèron per obténer un estatut d'egalitat, grand gaug, e d'escambis fruchoses se poguèron far. Aquò's l'ignorança deliberada de la cultura occitana de la vila òsta pels organizators, a la creacion del festenal, qu'inspirèt a Eliana Gauzit l'urosa idèa d'un estudi sus l'occitanitat de Lodèva que mostrèsse cossí l'òc s'i parla, s'i viu e s'i declina d'un biais original, amb una riquesa que pòt estonar lo quite public lodevés.

[...]

Eliana Gauzit ​n

os ofrís un libre d'etnologia corala que s'interèssa a totes los aspèctes de la vida e que compausa una mena de microcosme, certas pas arcadic, mas refofant de riquesa occitana. Un libre qu'es una mina d'informacions e que passionarà non solament los Lodeveses, mas totes los que s'interessan a l'occitan. De segur, lo CD es un util acompanhament al libre, qu'i podèm escotar la votz dels informators amb lor accent inimitable. Aquò compausa un document preciós, irremplaçable, sus un recanton encantaire d'Occitània.

Joan Claudi Forêt per La Setmana

​19h, A LA CALANDRETA LA GARRIGA de GINHAC, camin de Carabòtas.*

19h, à la Calandreta La Garriga de GIGNAC, chemin de Carabottes.

 

e, coma de costuma, sopar partejat: "Venètz e portatz".  Qual de beure, qual de manjar, qual de dire...

* PER TRAPAR LA CALANDRETA de GINHAC,  es camin de Carabòtas, còsta lo licèu agricòla.

A750 dusca a Ginhac, 1ra sortida (mèfi es missanta a 130 a l'ora) après lo pont sus Erau per los que davalan de Lodèva o que venon de Besièrs; 2nd sortida per aqueles que montan dau Clapàs. Arribatz dins una giradoira direccion Belarga, Canet, Montanhac en daissant Ginhac dins l'esquina. Un parelh de quilomètres, una autre giradoira. 1ra a drecha es lo camin de Carabòtas que vos cau davalar. Après lo licèu agricòla auretz la Calandreta aquí tocant.

Telh e rovre

Telh au ras de l'ostau, pichòt tilhòl en flor,

Dormissent e balhant l'ombra de ton amor

A lei paisanetas qu'i trian lei rasims

Au grand solèu d'agost, quand la vèspa bronzís,

Tei branquetas crespadas, nolentas coma mèu,

Non se pòdon partir de lei de l'aubre bèu,

Lo rovre l'abraçant per tostemps lo sentir,

Mesclant dins lo fulham leis aucèus a venir.

Quand èran mortaus vièlhs, l'òme e la tendra femna

Balhèron i miserós çò que lor demorava :

Darrièr rodau de fuòc, darrièra bona auqueta.

Mas lei cocha-vestits se vestiguèron a l'auba

D'argent, d'aur e de lutz, qu'èran totei dos dieus :

Ermès lo Viatjaire e dau Cèu lo grand Zèus.

Filemon e Baucís, en aubres an tresmudats

Per empachar la Mòrt de lei desseparar.

Maria Cristina Bourgade