Donarem
aquí, en episòdis, la vertat vertadièira sus la formacion de
Serrana, responsa a la mai granda impostura intellectuala e
scientifica, l'asenada mai bèla que non jamai siaguèsse formulada.
E
vaquí çò que ne ditz l'especialista mai bèl de l'endrech,
l'Emmascat de la Fada Serranèla.
Es
pas aisit per ieu de vos contar aquela istòria que comença per una
confidéncia, enfin la mitat d’una confidéncia.
Ieu,
ieu que vos parle e ben Serrana, Serrana es amorosa de ieu. O sabe
dempuòi qu’un jorn d’ivèrn, volguent anar a la bauma de l’ors
a l’aplomb de Sant-Joan de Buòja, e un còp lo camin perdut, m’ère
trobat a tocar la cima de Serrana, presonièr dau sèrre sens poder
montar o davalar.
Segur
Serrana me voliá gardar entre sos braces per la nuòch…
Alara
ne volguère saupre mai sus ela e es coma aquò que me pengère sus
son breç, sus sa naissença.
E
aquí siái tombat sus los escriches dels geològs, d’armasis plens
de libres que disiàn de causas extraordinàrias a vos far virar lo
cap : soslèvament de rocasses coma d’ostaus, fronziment de
tot aquò d’un costat cap a l’autre, de l’Orient al Ponent, dau
Ròc Blanc al puòg Sant Baudèli, dau Nòrd al Miègjorn, dels
sèrres de Sant-Guilhem e Montcalmès fins al puòg de Sant-Lop. E la
mar que se seriá retirada, puòi tornar venguda, abans que de se
retirar a de bon. Saique un tsunami. (Entre ieu me pensave qu’aquo
deviá faire un polit fangàs !) Tot aquò dins un bruch,un
tarabastàs d’apocalipsi.
Lor
cau perdonar als geològs. Cau saupre qu’un geològ que trapa una
falha es coma un enfant que chuca un glacet. E aquí de falhas
n’avián trobadas doas. La de Cevenas d’un costat, la de Pirenèus
de l’autre, que venon acabar son escorreguda aquí jot lo mas de
Justin. Aquò, saique, li faguèt escaufar la cabuçèla…
Primièr
çai èran pas los scientifics emai s’i èran estats cossí volètz
que se siágan salvats d’aquel tèrratrem e d’aquel rebaladís.
Non,
per nautres Sautaròcs de Sant-Guilhem, de las Lavanhas, d’Agre, de
Faissas, de Tourau, de las Tieras, sens doblidar los dau mas de
Justin, qu’èran plan postats per lo veire, son las fadas que
bastiguèron de nuòch, sens ges de bruch, pacientament, solament pas
que jot los lums dau firmament e de la luna, aquela montanha tan
bèla, sens desoblidar de l’alinhar amb fòrça aplicacion sul
Camin de Sant-Jaume. Dins lo silenci e la patz granda de la nuòch…
E
tenèm las pròvas.
l'Emmascat
de la Fada Serranèla
De
seguir...
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire