O L'ALMANAC DE LA ROQUETIA.
Per dire tot çò de mancar pas dins lo rèire país clapassièr e endacòm mai, una pagina occitana que serà çò que ne faretz.
Nòvas de segur, mas tanben contes de ma grand-la-bòrnia, sornetas de ma tanta Nina de Niana, galejadas e bajocadas, pròsas e poesias, opinion, fòtos o vidèos,...
Acabatz de mandar.
cercle.occitan.max.roqueta@gmail.com

dimanche 17 janvier 2016

To be or not to be

Topina or not topina, vejaquí la question.
 Es que i a pas per la pança, mai de paratge a sofrir los gargolhaments e la malparada d’una fortuna insolentanta, que de se quilhar contra ela per sarrar la mecanica d’aquel flume de dolors ? Morir. Dormir ; aquò es tot ?
Apasimar enfin, çò dison, dins la sòm, lo cant de sas tripas e daissar son ventre empegat a son esquina ; un engorgament dau papach seriá pas mai devotament desirat ? Morir, dormir, -qual dòrm, dina ?-dormir… somiar benlèu ?
Aquí l’alh ! E, se non jamai dins aquela sòm dau trespàs, escapats de la carnalitat terrenala e de la vidassa vidanta, nos venguèsson trevar sòmis de pols e de polardas, de rausts e rostits, fricassèas e saucissas, porcelons a l’ast, cabrits ben salats, singlars ben pebrats… !
Pro ! Aquel rasonament esperlonga la malanha de la vida. Que, se que non, qual patiriá d’una astrada de regardèlas, qual sofririá de se prene d’ela bofa o escòrna, qual endurariá los torments dau borrèl, l’insoléncia dau pesolh revengut, la sopa de morre d’un amor que fai la pòta, las enganas d’una justícia dels cataus, la cròia, las cracas e las  messorgassas d’un Estat non causit, lo mesprètz, fin finala, que los meritoses encontran totjorn alprèp dels indignes, alara que, saique, un bon còp de maissa o per lo mens quauque caçolet (de Gineta) se venjariá de tot aquò !



Per memòria:
Èsser o pas èsser, vejaquí la question.
 Es que i a pas per l’arma, mai de paratge a sofrir los trucs e los patacs e la malparada d’una fortuna insolentanta, que de se quilhar contra ela per metre lo fren a aquel flume de dolors ? Morir. Dormir ; aquò es tot ?
Apasimar enfin, çò dison, dins la sòm, mon baticòr afrós; quina conclusion dels mals ereditaris seriá mai devotament desirada? Morir, dormir ; dormir… somiar benlèu ?
Aquí l’alh ! E, se non jamai dins aquela sòm dau trespàs, escapats dels ligams carnals, nos venguèsson sòmis … 

Pro ! Aquel rasonament esperlonga la malanha de la vida. Que, se que non, qual patiriá de l’ astrada pics o escòrna, torments dau borrèl, insoléncia de l’orgulhós, afres de l’amor desdenhat, enganas de la justícia, cròia dels oficials, lo mesprètz, fin finala, que los meritoses encontran totjorn alprèp dels indignes, alara qu’un còp de poncha se venjariá de tot aquò ! 

Lo Montamametas

vendredi 1 janvier 2016

2016

Cercle Occitan
Max Roqueta


  2016,
Quand pica l'ora de portar frucha, 
de mila granas per una...
Vèni, vèni, amb nautres en Roquetia t'encigalar.



Sèm a calòs, es pas un escop, e sèm malastrosament pas solets coma aquò qu'es de mòda, mas se còp o autre avètz partejats un bocin de nòstres camins d'Occitània, s'avètz dançat, cantat o tombat amb nautres quauques borres, s'avètz tastat dau chuc d'una lenga viva e descabestrada, vòstra ajuda nos donarà mai de vam, de vòlha, de nhaca per nos encapriçar, tal l'ase dau paure Sidòbre, vòstre sosten nos porgirà un brave solaç qu'avèm pas que vautres per defugir la quinquanèla!
La carta de sòci de 2016​ se pòt prene tre ara alprèp dau clavaire per 10 malaüroses èuros.
Joan-Claudi Gròs - Lo Plas - 34380 ARGELIÈRS

E mai que jamai, los balètis s'encadenaràn escalugants, (tre lo 9 a Puòg Abon), los cants gisclaràn, lo vin d'aquí e lo vin d'aquí (perqué anar cercar alai çò qu'es tan bon aquí?) rajaràn coma paraulas de lutz per los cafès occitans o racontes dins lo fin fons de Serrana e lo còr dels monts de Sant Guilhem... 
Es pas que la debuta!!!