Montpelhièr l'Occitana

En las carrièiras d’aur de Montpelhièr,

ont lo tantòst vojava sa patz blonda,

avèm seguit d’un sòmi sens parièr

lo fiu dau temps de la nòstra jovença.

Se n'i a un qu'aviá lo sorrire l'autre dimenge, èra plan l'abat Fabre e pasmens èra mai qu'ora d'i tornar las peras au sac au bon abat, el que tant nos fa e nos faguèt rire.

Epitafi a l’abat

Tant que sa lenga durara

Lou paure poble t'aimara.

Tu que de soun journaliè martire,

As l'estec de lou faire rire

Quant mila autres lou fan ploura. 

Enric de Bornièr

 

Un autre,  tanben fonhèt pas son plaser :
Justícia enfin renduda pel paure nòstre Joanon ?

A plec de gargalhòus restontiguèt lo Clapàs de bona lenga nòstra,

d'instruments tradicionaus, dau frestèu, de l'autbòis a la bodega,

d'Istòria, d'istorietas,

de poèmas,

A son cèu fernissent, de tota mena,

s’assecutavan las sasons

e lo vent d’aut sus lo Peiron

cantava lo secret de las Cevenas.

 

A per cantar, avèm cantat. 


Avèm pantaiat tanben...

Aubouro-te, raço latino,/ Souto la capo dou souléu !/
Lou rasin brun boui dins la tino,/ Lou vin de Dièu gisclara lèu.
.
Emé toun pèu que se desnouso/ A l’auro santo dou Tabor,/
Tu siés la raço lumenouso/ Que viéu de joio e d’estrambord; /
Tu siés la raço apoustoulico/ Que sono li campano a brand: /
Tu siés la troumpo que publico/ E siés la man que trais lou gran.

Las Cevenas son blavas e lonhdanas,

la vila viu de nòstre espèr,

ara que pican las campanas

tornarem en silenci au desèrt.

Max Roqueta En las carrièiras d’aur de Montpelhièr (Sòmis dau matin, 1937).

 Fòtos:  Claudi Mauvy, Josiana Ubaud, Maria Joana Galtièr, Cristina Malzieux, Danièl Barthélémy, que mercejam. 

Lo Nadal occitan de Montpelhièr èra organizat per l'ofici de torisme de Montpelhièr una visita menada per Clàudia Goinguenet amb la participacion dau Cercle Occitan dau Clapàs e de la Corala de Sant Guilhem.