Dins lo numèro 7 das
quasèrns de Max Roqueta, Josiana Ubaud nos rementa un
passatge de Tota la sabla de la mar. Aqueste escapolon mòstra
que Max èra tanben un conoisseire pro fin de la botanica de son
ròdol.
S’agís aicí de las
fruchas de pivèrn (pistachier térébinthe), que, un còp
arrancadas per los aucèls, laissan a lor plaça una gota
qu’escandilha dins la lutz, coma una pèrla. Vaquí coma o descriu
Max Roqueta, dins son estil inimitable :
« Entre prima e
ivèrn se fasiá sa fèsta ambé sa frucha
qu’espelissiá verda, per venir roja puòi
e puòi, a l’auton, per l’auceliha que se’n fasiá
revòbi, blava, d’un blau metallic, que los sonava de
luònh. E quand l’aucèl aviá pres la
grana color de nuòch finida, perlejava en sa plaça un
degot de perosina que reteniá, per se’n faire
glòria, los rebats de la lutz. Alara, en la rauba
enveirenta de son oulor, la pivèrna, magra e paura, veniá
coma reina. E, filha gloriosa de sa beutat, fasiá
jogar dins la solelhada tot lo tresòr de sas pèrlas
d’argent ».
Avètz aquí dejós una
fòto que mòstra, a esquèrra e au mitan, aquelas famosas
« pèrlas » de pivèrn :
E Josiana fa remarcar que
i pas que Max Roqueta per relevar « un detalh infime, que
transforma en pimpalhadura reiala ».
Se volètz faire aquela
experiéncia, es simple. Cau senhalar que fonciona sonque ambé lo
pivèrn, e pas gaire ambé lo restincle (pistachier lentisque),
que lo sembla un pauc.
Vaquí per los destriar :
Pivèrn (una fuòlha
terminala) Restincle (fuòlhas mai estrechas
e ges de fuòlha terminala)
Pichòta informacion per
acabar : Josiana precisa que « pivèrn » designa lo
bartàs, mentre que « pivèrna » designa sa frucha.
Semblariá que Max Roqueta aguèsse un pauc confondut los dos, çò
que perdonam completament…
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire