Sèm Charlie

Mon paire, sèm montats a ta barba de flume
E èrem tantes que t'avèm fach cabussar en arrièr,
E ara mon paire siám sols e paures e entrepreses
Davant ton grand còrs espandit sens espèr
Ni que ton règne nos avenga
Ni que nòstra volontat siasca facha
Aicís ont aimàvem de viure.

Èra a morir de rire o èra a rire de morir,
Sabi pas. Alara avèm sautat dins una eternitat
De matèria, de sèxe, de violéncia sanissa,
Redonda coma lo matin quand recampa
Tot un pòble encolerat e coma
Mon pòble a ieu
Perfièchament inexistent encara.

(Ives Roqueta, Pater, Prefacia, Messa pels pòrcs, 4 Vertats, 1970)