Aqueste
diluns 26 d’Agost lo cadre reial de Seta siaguèt lo luὸc
d’acarament de nonanta sièis ajustaires de la categoria
« pesucs », per lo torneg mai prestigiόs de la sason
d’ajustas. Coma cada an, d’unas plaças (totas son a gratis)
èran ja ocupadas dempuὸi la velha per los afogats d’aqueste jὸc
tradicional lengadocian. Lo matin, segon la tradicion, ajustaires e
autbὸis-tambors desfilèron dins un passa-carrièira pertocant,
onte se posquèt ausir tanben de cὸrna-musas, puὸi qu’èran
convidats lo bagad de Lann Bihoué e lo grop tarnés Canta Graile,
compausat d’instruments de la Montanha Negra tarnesa, grailes e
bodegas.
Rementam que
lo jὸc consistís d’eliminar tres adversaris, siá en los
escampant a l’aiga, siá en los butant a la fauta. La fauta mai
espandida es ‘passar la garda’, es a dire metre la man dins la
partida blanca de la lança (se l’ajustaire ‘passa la garda’
tres cὸps, es eliminat). Los ajustaires que capitan d’eliminar
tres adversaris son ‘qualificats dau revenge’. Lo revenge es la
partida finala dau torneg, que vei s’acarar entre eles totes los
qu’an trionfat de tres adversaris, fins a çὸ que ne demὸra pas
qu’un.
Aqueste
torneg dau diluns 26 d’Agost siaguèt particularament requist. En
mai de la qualitat nauta das cὸps de lança, s’i posquèt veire
l’adiu a las ajustas dau frontinhanés Claudi Massiàs, que
senhorejèt un vintenat d’annadas sus la disciplina, e que los
coneisseires jutjan coma benlèu l’ajustaire mai grand de totes los
tempses : tecnica, poténcia, regularitat e gentum fὸra de las
tinteinas. Un omenatge unanime i siaguèt rendut, e maudespièch son
emocion vesedoira l’ὸme pervenguèt de se qualificar per lo
revenge, amb nὸu autres ajustaires ; demèst eles Aurelian
Evangelisti, lo tenent dau títol, que deguèt quitar lo cadre aprèp
una nafradura al genolh dins la passa que l’opausava al dagtenc
Joan-Loís Montèls.
A la primièira mièg-finala lo jove setὸri
Maxime Molto faguèt ‘lo boquet’ amb Claudi Massiàs, es a dire
que tombèron ensems dins una passa subrebèla. Claudi Massiàs
capitèt antau son adiu a las ajustas sus un esplech istoric :
prὸche de sa cinquantena annada obtenguèt lo tresen prèmi, perqué
toquèt l’aiga aprèp son adversari. Maxime Molto recebèt
logicament lo quatren prèmi.
La finala opausèt doncas lo palavasenc
David Aprile -filh dau campion Bernard Aprile- al dagtenc Joan-Loís
Montèls, el tanben filh de campion : Ubèrt Montèls. Totes dos
an ja emportat lo grand prèmi : David Aprile en 2009 e
Joan-Loís Montèls en 1999. La passa decisiva virèt a l’avantatge
dau primièr, qu’empὸrta antau son segond grand prèmi de Sant
Loís categoria pesucs.
Lo ganhaire de 2013, David Aprile
