O L'ALMANAC DE LA ROQUETIA.
Per dire tot çò de mancar pas dins lo rèire país clapassièr e endacòm mai, una pagina occitana que serà çò que ne faretz.
Nòvas de segur, mas tanben contes de ma grand-la-bòrnia, sornetas de ma tanta Nina de Niana, galejadas e bajocadas, pròsas e poesias, opinion, fòtos o vidèos,...
Acabatz de mandar.
cercle.occitan.max.roqueta@gmail.com

mardi 27 août 2013

AJUSTAS: GRAND PRÈMI DE SANT LOÍS


   Aqueste diluns 26 d’Agost lo cadre reial de Seta siaguèt lo luὸc d’acarament de nonanta sièis ajustaires de la categoria « pesucs », per lo torneg mai prestigiόs de la sason d’ajustas. Coma cada an, d’unas plaças (totas son a gratis) èran ja ocupadas dempuὸi la velha per los afogats d’aqueste jὸc tradicional lengadocian. Lo matin, segon la tradicion, ajustaires e autbὸis-tambors desfilèron dins un passa-carrièira pertocant, onte se posquèt ausir tanben de cὸrna-musas, puὸi qu’èran convidats lo bagad de Lann Bihoué e lo grop tarnés Canta Graile, compausat d’instruments de la Montanha Negra tarnesa, grailes e bodegas.

   Rementam que lo jὸc consistís d’eliminar tres adversaris, siá en los escampant a l’aiga, siá en los butant a la fauta. La fauta mai espandida es ‘passar la garda’, es a dire metre la man dins la partida blanca de la lança (se l’ajustaire ‘passa la garda’ tres cὸps, es eliminat). Los ajustaires que capitan d’eliminar tres adversaris son ‘qualificats dau revenge’. Lo revenge es la partida finala dau torneg, que vei s’acarar entre eles totes los qu’an trionfat de tres adversaris, fins a çὸ que ne demὸra pas qu’un.



   Aqueste torneg dau diluns 26 d’Agost siaguèt particularament requist. En mai de la qualitat nauta das cὸps de lança, s’i posquèt veire l’adiu a las ajustas dau frontinhanés Claudi Massiàs, que senhorejèt un vintenat d’annadas sus la disciplina, e que los coneisseires jutjan coma benlèu l’ajustaire mai grand de totes los tempses : tecnica, poténcia, regularitat e gentum fὸra de las tinteinas. Un omenatge unanime i siaguèt rendut, e maudespièch son emocion vesedoira l’ὸme pervenguèt de se qualificar per lo revenge, amb nὸu autres ajustaires ; demèst eles Aurelian Evangelisti, lo tenent dau títol, que deguèt quitar lo cadre aprèp una nafradura al genolh dins la passa que l’opausava al dagtenc Joan-Loís Montèls.

   A la primièira mièg-finala lo jove setὸri Maxime Molto faguèt ‘lo boquet’ amb Claudi Massiàs, es a dire que tombèron ensems dins una passa subrebèla. Claudi Massiàs capitèt antau son adiu a las ajustas sus un esplech istoric : prὸche de sa cinquantena annada obtenguèt lo tresen prèmi, perqué toquèt l’aiga aprèp son adversari. Maxime Molto recebèt logicament lo quatren prèmi.

   La finala opausèt doncas lo palavasenc David Aprile -filh dau campion Bernard Aprile- al dagtenc Joan-Loís Montèls, el tanben filh de campion : Ubèrt Montèls. Totes dos an ja emportat lo grand prèmi : David Aprile en 2009 e Joan-Loís Montèls en 1999. La passa decisiva virèt a l’avantatge dau primièr, qu’empὸrta antau son segond grand prèmi de Sant Loís categoria pesucs.

                     Lo ganhaire de 2013, David Aprile

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire