Joanòt

Se lo jorn un bèl jorn deu puntejar tot negre, se lo solelh polsós dins son ombra se nèga, se lo monde es ric de sos paures, totjorn, m’espères pas, aurai levat lo camp, partirai dins l’escur, ausiràs pas mon pas…

-Passarai dins la pèça a costat-

Auràs pas qu’a gaitar a l’entorn de l’ostal : l’araire virarà la tèrra sul costat, la graula seguirà per faire son prètzfach, e l’òme plegarà las espatlas, lo cap.

I a tròp de calhaus dins l’umanitat de mon rèc, tròp d’amargalh dins mon empèri de silenci…

-Partirai dins l’escur, ausiràs pas mon pas ;

passarai dins la pèça a costat.*

 Adieussiatz Joanòt.

*Decòr Miquèl, Se lo jorn, La nuèit esquiçada, IEO Messatges, 2001.