Rai la mòrt

Lo monde èran venguts nombroses per una distribucion gratuita de Corona virus, mas la mòrt se convidèt d'un autre biais au cafè Òc. La mòrt o puslèu son evocacion dins un dire poetic, crus e terrible, quand "la vida fai sa musica de mòrt".
Una serada entre lagremas e sorrires que s'esperlonguèt dins una discutida prigonda.
Mercé Miquèla Stenta, la trobairitz dau Sant Clar.

Mercé tanben Maria Elena e Pau de l'Aucèu Libre que prenguèron la risca de l'editar. Dins un libròt bèl. Que comptarà.

 "Det guinhaire de vièlha, torçut, desincarnat, trentalhant cap a l'objècte sus la taula que los uòlhs an pas reconogut.
Det guinhaire d'enfanton, tibat, mofle, trentalhant cap a l'objècte sus la taula que los uòlhs conoisson pas...
La diferéncia es pas qu'entre present e passat (des)compausat."

E mercé a n' aquela Setòria que se n'anèt:
 
"Léonie, ara la barca tòca, as passada la mar de ta vida entre brofoniás e bonassas. Ta barca l'as menada au pòrt, as plegat la vèla, as arrestat de vogar."

"E li faguèrem a l'autbòi las musicas qu'aimava e que cantava."

E puòi siaguèt l'evocacion de Léonie, aquela Femna dau pòble nòstre, Femna de trigòces, Femna de poder, Femna de paurs e de coratge, de fidelidats, de cultura, Femna filosòfa e Femna de mots...
Nos demòran los mots, de Na Miquèla. 

                                                                                                                                                          Mas: "Qué ne dirà lo filosòfe?... "